(1914-1973)
Urodził się 8 września 1914 w Paniówkach. Był synem górnika Ignacego i Agnieszki z d. Musioł. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Paniówkach i Przyszowicach. Następnie uczył się w gimnazjum w Mikołowie. W 1935 roku zdał egzamin dojrzałości. Jako uczeń gimnazjum był czynnym członkiem Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Po maturze wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ze względu na wybuch II wojny światowej ostatni rok studiów ukończył w ramach tajnego nauczania w Katowicach. Święcenia kapłańskie przyjął 23 grudnia 1939 w kaplicy Kurii Diecezjalnej w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego.
Po święceniach został skierowany jako wikariusz do parafii św. Szczepana w Bogucicach. Była to jego jedyna placówka duszpasterska w diecezji katowickiej. W październiku 1940 roku został powołany do wojska niemieckiego. Stan duchowny upoważniał go do służby sanitarnej. Mimo zaświadczenia Kurii Diecezjalnej, że jest kapłanem – ks. Botor został zwykłym szeregowcem i po przeszkoleniu rekruckim wysłany na front wschodni. Ciężko ranny przebywał dłuższy czas na rekonwalescencji. Następnie wysłano go na front zachodni, gdzie pełnił funkcję sanitariusza. Po pewnym czasie z pomocą członków francuskiego ruchu oporu udało mu się przedostać na stronę aliantów. Przebywał początkowo w Marsylii. Stamtąd przerzucono go do Włoch, gdzie wstąpił do II Korpusu Polskiego. Został tam mianowany kapelanem centrum wyszkolenia wojsk pancernych, a nieco później – kapelanem II Batalionu Komandosów.
Z chwilą przyjazdu do Anglii sprawował opiekę duszpasterską w obozach w: Checkendon, Netllebed, Howbary Park i Coombe Park. Dzięki jego staraniom w 1951 roku powstała nowa parafia w Reading, a on sam stanął na jej czele jako proboszcz. W uznaniu zasług kard. Stefan Wyszyński w marcu 1968 roku nadał mu przywilej noszenia rokiety i mantoletu. W 1972 roku ks. Botor przeszedł na emeryturę. Zmarł 1 stycznia 1973 w Reading i tam został pochowany.